Nie ma większej miłości

Spektakl składa się z fragmentów sztuk, które powstały w odległych od siebie miejscach i epokach. Każdy z wykorzystanych utworów przedstawia odmienne spojrzenie na miłość, czy może to, co ludzie zwykli miłością nazywać.

Przedstawienie otwiera fragment Antygony Sofoklesa, a w nim rytualny taniec ukazujący miłość jako potężną, niszczącą siłę, przed którą nie ma schronienia. W zawrotnym tempie Snu nocy letniej Williama Szekspira tracimy orientację kto kogo kocha i dlaczego. Miłość jest tu ulotna jak sen i podległa kaprysom bogów. Z kolei przesycone pożądaniem i rytmem flamenco powietrze Krwawych godów Gabriela Garcii Lorki niesie w sobie zapowiedź śmierci. Drugi akt rozpoczyna Kaukaskie koło kredowe Bertolta Brechta, pełna śpiewu i humoru opowieść o matczynej miłości zdolnej do wielkich poświęceń. Sztukę zamyka przedstawiona w konwencji teatru ruchu wariacja na temat Piety Michała Anioła do przejmującej muzyki Arvo Pärta.

spektakl powstał i był wystawiany w latach 2002–2003